ابزار اول: خودکنترلی

خودکنترلی توانایی سرکوب پاسخ‌های قدرتمند در خدمت هدفی بالاتر است که چنین انتخابی نیازمند تلاش آگاهانه است. این شامل مدیریت تکانه‌ها، به تأخیرانداختن رضایت و حفظ تمرکز در میان حواس‌پرتی‌ها است. رهبرانی که خودکنترلی قوی دارند می‌توانند در مقابل شکست‌ها استقامت کنند، تحت‌فشار آرام بمانند و انتخاب‌هایی داشته باشند که به نتایج مثبت منجر شود. سه نوع اصلی خودکنترلی وجود دارد:

کنترل تکانه‌ای: توانایی مقاومت در برابر عمل به خواسته‌ها یا انگیزه‌های فوری.

کنترل عاطفی: تنظیم واکنش‌های عاطفی تا به موقعیت‌ها به شیوه‌ای کنترل شده و منطقی پاسخ دهید.

کنترل حرکتی:  تنظیم حرکات و اعمال فیزیکی است (به‌ویژه در زمینه‌های ورزشی و اجرای صحنه).

خودکنترلی منجر به احساس تسلط بر زندگی خود برای تعیین سرنوشت می‌شود که بسیار مهم است چرا که وقتی چیزی را می‌خواهید، می‌دانید که می‌توانید آن را محقق کنید. برای استفاده درست از سبک رهبری دستوری نیز، خودکنترلی ویژگی مهمی است و باید رهبران آن را تمرین کنند. به‌خصوص که سبک دستوری در مواقع بحران و تحول بیشتر استفاده می‌شود و رهبران بدون خودکنترلی، نمی‌توانند موفق به عبور از این شرایط سخت شوند. ازاین‌رو در این سری از مجموعه ابزارها، راهکارهای تقویت این ویژگی بیان می‌شود.